سفرنامه هندوستان: قسمت اول: دهلی

• رز شیدمند
• سفر و گردشگری
• بروزرسانی شده در14 اسفند 1400

کسایی که عاشق سفر هستند، اغلب از قبل برای سفرهای خود برنامه‌ریزی می‌کنند. بسته به فاکتورهای مختلف نوع سفر، کیفیت سفر و هزینه سفر میتونه متفاوت باشه. از اونجایی ‌که یکی از مطمئن‌ترین راه‌های مسافرت، مخصوصا سفر خارجی، تور هست ، ترجیح اکثر مردم این هست که از اینترنت تور مورد نظر خود رو با شرایط دلخواه جستجو کنند. سفرنامه هندوستان تجربه واقعی خود من هست.

امروز می‌خوام تجربه شخصی خودم رو درباره تور کشور هندوستان و سفر به سه شهر دهلی، آگرا، جیپور که به مثلث طلائی معروف‌اند برای شما به اشتراک بگذارم و سفرنامه هندوستان رو برای شما شرح بدم. و از اونجایی که هند دومین سفر من با تور به حساب میاد، تجربه جستجوی تور رو داشتم. تجربه به من نشون داده که اغلب ، تورهای پایتخت، نسبت به شهرستان‌ها ارزون‌تر هستند و در مورد هند هم پکیج‌های ثابتی بود. از لحاظ هتل ، شهر های انتخابی ، قیمت و… .

برای مثال تمام تورها 3 پکیج داشتن که اولین پکیج، ارزونترین بود که هتل‌های 4 ستاره و تقریبا مرکز شهر داشت. دومین پکیج 2 هتل 5 ستاره و 1 هتل 4 ستاره داشت که به نسبت به اولی بهتر و مناسب‌تر بود. و سومین پکیج، پکیج لوکس محسوب می‌شد و همگی هتل‌های 5 ستاره با امکانات خوب رو داشت، اما از نظر ترنسفر و گشت شهری هر کسی در هر هتلی که بود سوار یک ترنسفر می‌شد و همه سایت‌ها رو با هم بازدید می‌کردیم.

سفرنامه هندوستان: اولین شهر: دهلی

هنگام ورود به فرودگاه دهلی با هوای شرجی و تقریبا آلوده رو‌به‌رو شدیم. از اونجایی ‌که ویزای الکترونیکی گرفته بودیم مجبور شدیم نزدیک به 2 ساعت توی صف بایستیم تا ویزا‌ها مهر بشن . فرودگاه دهلی فرودگاه خیلی شلوغی هست و اگر می‌خواید معطل نشید باید از قبل ویزای کاغذی بگیرید، که هزینه آن تقریبا زیاد است.

کارکنان فرودگاه برخورد خوبی با ایرانی‌ها داشتن، انگلیسی صحبت میکردن اما لهجه شون به سختی قابل فهم بود.بعد از مهر ویزا و رد شدن از گیت‌های بازرسی و تحویل گرفتن چمدون‌ها، لیدر گروه (راهنمای گروه) در سالن انتظار از ما استقبال کرد، اکثر لیدرهای تور هند، هندی هستن اما فارسی رو خیلی خوب صحبت می‌کنن. اسم لیدر ما تمنا بود ، یه مرد فوق العاده صبور و البته با سواد. تمام تاریخ ایران رو بلد بود و حتی از سعدی و حافظ برامون شعر میخوند.

همون‌طور که گفتم همه افراد گروه با وجود متفاوت بودن مکان هتل، سوار یک ترنسفر می‌شدن، که به ترتیب در طول یک مسیر هر کس جلو هتل خودش پیاده می‌شد. حدودا ساعت 4 صبح بود که به هتل 5 ستاره Piccadilly دهلی رسیدیم. هتل خیلی تمیز، مجهز، با برخورد خیلی خوب پرسنل و امکاناتی مانند رستوران، استخر، اتاق ماساژ و… داشت. معمولا تور مثلث طلایی هند به این صورته : 2 روز دهلی 1روز اول و 1 روز آخر ، 2 روز آگرا و 2 روز جیپور.

روز اول: دهلی

تا ساعت 9 صبح استراحت کردیم و بعد از صرف صبحونه همراه با لیدر و بقیه افراد گروه، گشت‌و‌گذار رو شروع کردیم. معمولا وقتی برای اولین بار به یه مکان جدید سفر می‌کنید، تصورات شما طبق گفته‌های دیگران شکل می‌گیره و تا حدودی هم می‌تونه درست باشه، مثلا قبل از سفر هر کسی که متوجه می‌شد که مقصد من هند هست، اولین چیزی که می‌گفت این بود: “هند خیلی کثیفه” ، “مردم هند به بهداشت اعتقادی ندارن”، اگر به “غذای خیابونی لب بزنی بی برو برگرد مریض میشی” و … . درسته ، تمام این‌ها بود اما به راحتی قابل کنترل بود و البته تمام هند این شکلی نیست، مثل همه شهرها و کشورها، محله خوب و تمیز، محله فقیرنشین، محله لوکس و… داره.

اولین چیزی که در بدو ورود نظر شما رو به خودش جلب می‌کنه، صدای بوق وحشتناک و حجم زیاد وسیله‌های نقلیه هست. بوق‌های ممتد برای هشدار و گاهی هم بی‌دلیل، که داستان جالبی پشت این قضیه است که از حوصله بحث خارجه. اما قول می‌دم بعد از مدتی به این صداها عادت می‌کنید. هند کشور معبدهاست، انواع و اقسام معابد با خداهای متفاوت از جمله خدای عشق، خدای علم، خدای ثروت و… .

مردم هند احترام زیادی برای مذاهب خود قائل هستن و به شدت به آداب‌و‌رسوم و عقاید پایبندن . مردمی بسیار مهربون و خونگرم که در مواجهه با توریست، رفتارهای بسیار جالبی از خودشون بروز میدن. مثلا تمام مدت دوست دارن با توریست‌ها عکس بگیرن و کسایی که انگلیسی صحبت می‌کنن، پیش‌قدم می‌شن و ارتباط می‌گیرن که البته زمان زیادی رو مجبور می‌شید صرف عکس گرفتن با اونا کنید که اتفاقا برای من خیلی جالب بود .

عکس پایین اولین معبدی بود که در مسیر کاخ ریاست جمهوری بود و پیاده شدیم و مشغول عکس گرفتن با مردم و بازدید از معبد شدیم. البته داخل اکثر معبدها اجازه عکس‌برداری ندارید و قبل از ورود موبایل و کفش‌ها رو تحویل می‌گیرن.

آب‌وهوا ، فرهنگ ، بهداشت

دهلی شلوغ‌ترین و آلوده‌ترین شهر هند هست، از نظر آب‌و‌هوایی در مهر ماه، شبیه تهران اما با رطوبت بیشتر. روز اول ما از رو‌به‌روی کاخ ریاست جمهوری و دروازه هند شروع شد. دروازه هند بنای یادبود ملی برای شهدای تمامی جنگ‌های هند، به‌خصوص شهدای جنگ جهانی اول هست. این بنا در مقابل کاخ ریاست جمهوری قرار داره و اطراف اون محوطه‌های سرسبز و حوض‌های آب بزرگ قرار داره که محیط توریستی جالبی رو به‌وجود ‌آورده.

هند کشور شگفتی‌هاست، هر قدمی که برمی‌دارید با یک چیز هیجان‌انگیز برخورد می‌کنید، و متاسفانه همان‌طور که همه می‌دونید فقر به وضوح در گوشه‌گوشه این کشور دیده می‌شه. محله‌های زاغه‌نشین در همه‌جای شهر فراوونن و صحنه‌های ناراحت‌کننده‌ای رو تو ذهن شما به‌جا می‌گذارن، اما انقدر فرهنگ مردم جالب، غنی و رنگارنگه که ارزش این رو داره که جز مقاصد گردشگریتون قرارش بدید.

به دلیل نبود بهداشت کافی، بهتره از دست‌فروش‌ها مواد‌غذایی نخرید چون احتمال مریض شدن زیاد هست و اگر مریض شدید فورا راهنمای گروه رو در جریان بذارید تا شما رو به یک مرکز درمانی ببره، چون ممکنه تمام سفر درگیر بشید. اما می‌تونید اطمینان داشته باشید که اگر یک‌سری نکات رو رعایت کنید، هیچ‌وقت به مشکل بر‌نخواهید خورد.

بعد از بازدید از دروازه هند و گشت‌و‌گذار و عکاسی پیرامون اون محل، که حدودا 2 ساعت زمان برد، به یک مرکز خرید بزرگ رفتیم، که برای ناهار فود‌کورت داشت و هم می‌توانستیم کمی برای خرید در یک مکان مدرن وقت بگذرونیم و هم صرافی برای تبدیل پول اونجا وجود داشت. تور ما شامل یک روز گردش و ناهار رایگان در هر شهر بود و اکثرا هم ناهارها رو از فست‌فود انتخاب کرده بودند، به دلیل هزینه کمتر و هم سلیقه متفاوت توریست‌ها، که ممکن بود باعث اتلاف وقت موقع انتخاب غذا بشه.

واحد پول هند روپیه هست شاید تصور بر این باشه که هر یک روپیه به واحد پول ما خیلی کم باشه. در مهرماه 1398، قیمت هر روپیه 170 تومان بود. پس نتیجه می‌گیریم که هند کشور گران‌قیمتی محسوب نمی‌شه و شاید بشه زیاد خرید کرد، اما در واقع این‌طور نیست. اجناس در مرکز تجاری‌های بزرگ و مخصوصا برندهای معروف، تقریبا در همه جای دنیا قیمت یکسانی دارند. در هند هم به همین صورت بود. اما شاید در بازارهای محلی کمی متفاوت باشد.

بعد از صرف ناهار و گشت‌و‌گذار در مرکز تجاری، حدود ساعت 5 عصر به سمت محلی که بلندترین بنای آجری دنیا به نام قطب منار در آنجا قرار داشت حرکت کردیم. محیط اونجا به من حس تخت جمشید رو القا می‌کرد، یک محیط باستانی با بناهای زیبا که البته چون موقع غروب اونجا بودیم زمان کافی برای عکاسی نداشتیم، اما موفق شدم چندتا عکس خوب بگیرم.

بعد از بازدید قطب منار برای استراحت به سمت هتل برگشتیم. بعد از یک استراحت کوتاه، من و همسفرم برای یک گشت‌و‌گذار کوتاه به اطراف هتل رفتیم. مقداری خرید انجام دادیم و با محیط اطراف هتل هم آشنا شدیم. محل مترو رو شناسایی کردیم. از اونجا که هر شهر فقط یک گشت رایگان داشت، ما باید برای روزهای بعد برنامه ریزی می‌کردیم.

البته ترنسفر گروه همیشه و همه‌جا در اختیار افراد گروه قرار داشت، اما برای روزهای بعد راهنمای گروه هزینه دریافت می‌کرد. شب رو تو هتل استراحت کردیم و فرداش به سمت شهر آگرا حرکت کردیم، شهری که تاج محل دراون قرار داشت. ترنسفر بین شهرها هم همون ماشین گروه بود و فاصله بین هر شهر بین 3 تا 4 ساعت زمان می‌برد.

قبل از اینکه این بخش رو به اتمام برسونم ، چند تا تصویر از هتل اقامت خود رو منتشر می‌کنم. قسمت اول سفرنامه هندوستان تموم شد ولی این داستان ادامه داره. تمامی عکس‌های این سفر رو خودم گرفتم و این سفرنامه کاملا واقعی هست.

منبع: بامادون | کپی و نشر مطلب با ذکر منبع و نام نویسنده الزامی است.

به اندازه یک فنجان قهوه از ما را حمایت کنید و پشیبان ما شوید تا با انرژی بیشتر آموزش‌ها را تولید کنیم.

پرداخت ۲۰ هزار تومان

رز شیدمند وب‌سایت

سلام من رز هستم ، 28 ساله اهل شیراز و عاشق مسافرت و جهانگردیم . در واقع جهانگردی یکی از مهمترین هدف های زندگی منه و هر تلاش دیگه ایی توی زندگیم در جهت این هدف انجام میشه . مثلا رشته تحصیلی من زبان انگلیسی هست که یکی از ملزومات سفر، دونستن این زبان بین المللی هست. دوست دارم در این سایت از تجربیاتم ، تحقیقاتم راجع به سفر ، جهانگردی و…. بنویسم .